А дзе ж настаўнік?

Ля помніка Янку Купалу  ў цэнтры сталіцы ў дзень яго народзін сабраліся супрацоўнікі музея песняра, літаратары, прыйшлі дзеткі з выхавацелямі, відаць, са школьных летнікаў. Гучалі вершы, прамовы, ля помніка ўдзельнікі ўсклалі кветкі.

Пасля ў інтэрнэце з’явілася відэапытанка для хлопчыкаў і дзяўчынак: ці ведаюць яны, хто такі Янка Купала. І толькі адзін хлопчык больш –менш поўна і талкова мог адказаць, а астатнія чаго толькі не выдумлялі...А на пытанне, ці могуць яны сказаць што-небудзь па-беларуску, адзін пасля доўга паўзы прамовіў: “дзякуй”.

Не маралізуючы і не робячы глыбокіх абагульненняў проста хочацца запытаць: няўжо дарослыя, прывёўшы дзяцей у купалаўскі парк, да помніка народнаму паэту, не маглі ім растлумачыць, хто такі Янка Купала? Можа яны самі не ведалі? Сумняваюся, бо хоць што-небудзь расказаць пра нацыянальнага генія, якога вывучаюць у школе, чыё імя носяць вуліцы, плошчы, установы людзі з  вышэйшай ПЕДАГАГІЧНАЙ адукацыі маглі б.

Гэта да таго, наколькі  некаторыя садкі, школы сёння далёкія ад выхавання патрыятызму  любові  да гісторыі роднай зямлі. Безумоўна, можна гаварыць пра многія праблемы і цяжкасці ў рабоце нашых педагагічных кадраў, але чамусьці ніхто не заўважае, наколькі нізкая якасць іх падрыхтоўкі ў ВНУ, што адбіваецца на якасці іх штодзённай працы. Калі вучань не ведае ніводнага беларускага слова і не можа адказаць, хто такі Янка Купала, то якую ацэнку трэба паставіць яго настаўніку?